Η Κοινότητα Κιβισιλίου σας καλωσορίζει στην επίσημη ιστοσελίδα της.

Home    
Εκκλησία

Η ιστορία του χωριού

Το χωριό Κιβισίλι υπάγεται στην Επαρχία Λάρνακας απέχει μόνο ένα χιλιόμετρο από την Θάλασσα ενώ η ακριβής του τοποθεσία είναι περίπου 20 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης της Λάρνακας . Συνορέυει με τα χωριά Αλεθρικό και Μαζωτο ενω σύμφωνα με την Απογραφή πληθυσμού του 2011 το χωριό πληθυσμιακά έχει 233 κατοίκους.

Από πλευράς υπηρεσιών, το χωρίο διαθέτει ταχυδρομείο, ένα μικρό σουπερμάρκετ, ένα υποκατάστημα Συνεργατικής τράπεζας, μία εποχιακή ταβέρνα και μια κινητή μονάδα ιατρικών υπηρεσιών που επισκέπτεται το χωρίο  μια φορα την εβδομάδα.

Το χωριό παράγει κυρίως κριθάρι και σιτάρι ενώ διαθέτει επίσης μεγάλο αριθμό ελιών και χαρουπιών τα οποία οι κάτοικοι καλλιεργούν τις ανάλογες χρονικές περιόδους.

Σύμφωνα με εγκυκλοπαιδικές πηγές, το χωρίο πήρε την ονομασία του πιθανότατα από την παραφθορά της ονομασίας του μεσαιωνικού φέουδου Chivisill Φραγκικής προέλευσης, το οποίο υπήρχε στην περιοχή και  ο οικισμός του Κιβισιλιού αποτελούσε κομμάτι του συγκεκριμένου φέουδου. Απόδειξη αυτού είναι η παρουσία της συγκεκριμένης ονομάσιας σε παλαιότερους γεωγραφικούς χάρτες. Πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Έλληνες (οι οποίοι σταδιακά εξισλαμίστηκαν) και αυτό αποδυκνείεται περίτρανα από την παρουσία της εκκλησίας στο χωρίο αφιερωμένη στην παναγία την Ελεούσα η οποία χρονολογείται από το 1852. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι ακόμη και στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, το χωρίο μας διέθετε εφημέριο.  Πολύ πιθανόν το χωρίο, να κατοικείτο από το 2500 π.Χ, επόχη του χαλκού, αφού στην περιοχή υπάρχουν κατάλοιπα χαλκού.

Όπως προαναφερθήκαμε, το χωριό βρίσκεται 20km νοτιοδυτικά της πόλης της Λάρνακας, 55 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λευκωσίας  και 58 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λεμεσού.  Η προσβασιμότητα στο χωριό γίνεται μέσω των αυτοκινητόδρομων Α1 και από τις 2 πόλεις και ο χρόνος που χρειάζεται για να φτάσεις στο χωριό είναι 30-40 λεπτά αντιστοίχως και για τις δύο πόλεις.

Στο Κιβισίλι υπάρχουν δύο αλευρόμυλοι οι οποίοι κινούνταν με την δύναμη των νερών του Πούζη.